حقگو در ادامه با اشاره به فعالیت حدود ۸۴۷ شهرک و ناحیه صنعتی با ۴۸ هزار واحد کوچک و متوسط، تصریح کرد: در حالی که کره با حدود ۱۶۰۰ میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی و صادرات عظیم، کمتر از ۵۰ شهرک صنعتی دارد. در واقع ساختاری که صنایع کوچک را در برگرفته دچار مشکل است. از دیگر مشکلات ساختاری شهرکها جانمایی اشتباه بر مبنای فشار سیاسی و رانت است؛ به طوری که هر جا یک شرکت درست شده که عموما دچار مشکلات مختلف، به ویژه مشکلات زیرساختی از جمله آب، فاضلاب برق و راه هستند.
البته نتیجه طرح پایش واحدهای صنعتی غیرفعال نشان میدهد که ۱۲ هزار و ۶۷ واحد راکد، شامل ۶۸۱۴ واحد در داخل شهرکها و نواحی صنعتی و ۵۲۵۳ واحد در خارج از آنها وجود دارد که ۶۲ درصد آنها از طریق شیوههای فنی بازفعال سازی، امکان راهاندازی مجدد دارند و در صورت تحقق آن، بیش از ۱۶۷ هزار فرصت شغلی جدید ایجاد خواهد شد و سازمان صنایع کوچک نیز سالانه برای احیای تعدادی از این واحدها برنامهریزی میکند. همچنین بر اساس اعلام مدیران بنگاههای اقتصادی راکد، ۴۴ درصد از واحدهای غیرفعال مشکل کمبود نقدینگی، ۱۶ درصد مشکل نبود تقاضا و بازار، ۱۱ درصد مشکل کمبود مواد اولیه، ۱۰ درصد مشکل فرسودگی ماشین آلات، ۹ درصد مشکلات حقوقی با سازمانها و دستگاهها، ۸ درصد مشکلات زیرساختی و ۲ درصد مشکلات مالکیتی و سهامداری دارند.
صدای بنگاههای کوچک کمتر شنیده میشود؛ چون پراکنده هستند، چارچوب مشترکی برای هماهنگی ندارند و سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی هم که متولی صنایع کوچک است سهم زیادی در قدرت سیاسی و حاکمیت ندارد.
همچنین به گفته وی عدهای زمین میخرند و آن را راکد نگه میدارند تا قیمت افزایش پیدا کند. بنابراین به طور کلی واحدهای کوچک و متوسط هم به لحاظ فردی و هم به لحاظ ساختاری و سیاستگذاری مشکلاتی دارند.
این کارشناس اقتصادی بیان اینکه اگر واحدهای کوچک نمیتوانند بزرگ شوند، یعنی شرایط اقتصادی به نفع تولید نیست، اظهار کرد: طی سالهای گذشته رویکرد مدیران سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی همواره احیای واحدهای راکد بوده، اما آماری از تعداد واحدهایی که کلا تعطیل شدند منتشر نمیشود. اما رشد واحدها باید روند طبیعی خود را طی کند و اگر واحدی به هر دلیل توان رقابت نداشت، تعطیل شود.
در اقتصاد ایران بنگاههای بزرگ، بزرگ به دنیا میآید و اکثرا هم مثل پتروشیمی، فولاد و خودرو خصولتی و رانتی هستند، اما بنگاههای کوچک، بزرگ نمیشود.
علی رسولیان، رئیس سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی، در روز حمایت از صنایع کوچک سال گذشته، گفته بود که سهم صنایع کوچک و متوسط از صنایع کشور حدود ۸۰ درصد و از اشتغالزایی ۴۵ درصد است.
وی در پایان تاکید کرد که دوگانگی بین توسعه بنگاههای کوچک و متوسط یا بزرگ وجود ندارد و گفت: بنگاههای کوچک و بزرگ باید در یک زنجیره فعالیت کنند. در این زنجیره واحدهای کوچک و بزرگ متناسب با ظرفیتها پیوند می خورند و یک برند را خلق میکنند که توانایی صادرات و در تحقیق و توسعه را داشته باشد.
حقگو با بیان اینکه یکی دیگر از نقصهای صنایع کوچک و متوسط این است که بنگاه های کوچک بزرگ نمیشوند، تصریح کرد: در اقتصاد ایران بنگاههای بزرگ، بزرگ به دنیا میآیند و اکثرا هم مثل پتروشیمی، فولاد و خودرو خصولتی و رانتی هستند، اما بنگاههای کوچک، بزرگ نمیشوند. بلکه حتی ریزش میکنند که این برخلاف رویه حاکم در دنیاست. اما در ایران، دولت به جای حل مشکلات کلان اقتصادی و فراهم کردن شرایط رشد واحدهای کوچک، با دادن تسهیلات به واحدهایی که ادامه فعالیت آنها توجیه ندارد، در قالب احیای واحدهای راکد، آنها را سرپا نگه میدارد. بنابراین ممکن است بعد از کم شدن این حمایتها، دوباره این واحدها غیرفعال شوند.
کره با ۱۶۰۰ میلیارد دلار جیدیپی، ۵۰ شهرک صنعتی دارد؛ ایران بیش از ۸۰۰ تا!
در این رابطه حسین حقگو در گفتوگو با ایسنا، با اشاره به فعالیت حدود ۸۹ هزار بنگاه صنعتی در کشور، اظهار کرد: از این تعداد حدود ۸۴ هزار واحد، بنگاه کوچک و متوسط هستند. بنابراین بخش عمده ساختار صنعتی ایران مبتنی بر بنگاه های کوچک و متوسط است، اما به لحاظ ارزش افزوده این بنگاههای بزرگ هستند که بخش عمده ارزش افزوده صنعتی و کل کشور و همچنین صادرات را تشکیل میدهند.
اولویت صنایع کوچک است یا بزرگ؟
انتهای پیام